Willem wilde zó graag dat de zaak een sukses werd dat hij midden in de winter op dat veldje ging slapen met een kan warm water naast zich. Daarmee begoot hij telkens de boompjes, om te voorkomen dat ze zouden doodvriezen.Nu wilde het ongeluk echter dat de boompjes wel wilden groeien, doch Willems bedrijf niet: de zaak liep financieel niet goed en moest worden verkocht.

Willem had geen rooie cent meer, niets. De bomenkwekerij werd door een ander overgenomen, die letterlijk en figuurlijk de vruchten van Willems noeste arbeid plukken kon

Willem had geen geld, geen toekomst en geen keus meer. Hij zag nog slechts één uitweg: opnieuw beginnen, héél ver weg. Omtrent 1955 vertrok hij met zijn gezin naar Canada.
    In Conestogo, in Ontario, huurde Willem een lap grond van zijn zwager Piet Vos. Willem begon een bloemenkwekerij. Deze begon zowaar goed te draaien. Op een kwade dag evenwel kreeg Vos het in z'n bol dat hij het stuk land toch maar liever verkocht. De geschiedenis bleek herhaalbaar en onontwijkbaar, zelfs op duizenden kilometers afstand van Nederland: Willem was weer bij af.
    In of omstreeks 1972 trok Willem zich terug op het eiland Nova Scotia. Hier kocht hij een huis met grond, waarop hij een tuinderij tot ontwikkeling bracht. In de jaren nadien vatte Willem, wijs geworden, een oude jeugdliefde op: hij begon te tekenen en te schilderen. Hij had hiermee aardig sukses en slaagde erin zijn schilderijen te verkopen.

In de oorlogstijd hield Stoffels kippen achter de winkel. Vanwege de voedselschaarste moest hij op last van de overheid per dag bijhouden hoeveel eieren er gelegd werden. Hij ving ook wel eens een rat in een kooi. Hij dode deze door er kokend heet water over te gooien. Elke kerst kwam de familie Stoffels bij de buren, de familie Jakob Groenewoud, waar hij een prachtig spannend verhaal voorlas.

Stoffels had ook een trekhond, Presto. Op een keer toen de 5 jarige buurjongen Johannes Groenewoud de hond wilde aaien beet deze toe dwars door de dikke winterjas heen. Het litteken is nu nog duidelijk te zien.

Tussen Balk en Ruigahuizen, even voorbij het Tsjerkepaed, begon Stoffels een kwekerij. Hiervoor is een stuk bos gerooid en geëgaliseerd. In het eerste jaar was het vol geplant met lupinen voor grondverbetering. Daarna kwamen er appel- en perebomen, kruisbessen enz. Deze kwekerij is, nadat de familie Stoffels geëmigreerd was naar Canada, overgenomen door een zekere De Vries. Een aantal Balkster jongens moesten voor het kantogerecht in Sneek verschijnen omdat ze aan het hofkesjongen waren geweest in de boomgaard van de Vries.

In de periode van 1941 tot 1945 woonde de familie Pronk uit Scheveningen in bij de famillie Stoffels. De heer en mevrouw Pronk waren kok en kokkin in het kamp Wyldemerk van 1945 tot 1949. In de oorlogtijd heeft de heer Pronk ook gewerkt in de gaarkeuken in Balk. Toen kamp Wyldemerk opvangkamp werd voor de Molukkers is de familie Pronk weer terug gegaan naar Scheveningen.

De groentewinkel van Stoffels was aan de Harichsterzijde, toen Balk 61.

Het echtpaar Stoffels achter hun woning aan de Harichsterzijde

De familie Pronk en mevr Stoffels op de stoep van de winkel aan de Harichsterzijde.

Onderstaande foto's zijn beschikbaar gesteld door Frits Stoffels

Willem Stoffels op het erf achter de winkel in Balk

De kwekerij van Willem Stoffels even buiten Balk aan de Houtdijk

Aan het werk op de kwekerij bij Balk.